Hoe leuk is dat! Zit ik dit keer eens bij een man aan tafel. Die nog lichtjes overrompeld en tegelijkertijd vereerd is, omdat zijn eigen dochter hem aandroeg voor deze rubriek. Want blijkbaar ziet zij haar vader als wijs en inspirerend. En dankzij het mooie gesprek met Cor Bosch, kan ik niets anders dan dit beamen. Een rustige en bescheiden man, die circa vijfentwintig jaar geleden nog door velen voor gek werd verklaard. Gelukkig bleek hij niet gek, maar juist een geweldig voorbeeld van een vooruitdenkende pionier.

Met open nieuwgierigheid vraag ik hem hoe hij het vindt dat zijn dochter hem als wijs ervaart. “Tja, ik was erg verrast, maar vooral vereerd dat ze mij blijkbaar zo ziet. Door de jaren heen, ben ik natuurlijk wel wat wijzer geworden. Want nu ik ouder ben, snap ik mensen en dingen meer en begrijp ik beter dat iedereen een eigen mening heeft. Ik ben rustiger geworden en hou eerder wijs mijn mond. Misschien komt dat ook wel door mijn werk van de afgelopen twintig jaar. Als gebiedscoördinator van de gemeente Raalte, fungeerde ik als contact- en vertrouwenspersoon in het buitengebied. Waardoor ik veel gesprekken voerde met vooral boeren en hierdoor heb ontdekt, dat er vrijwel altijd een verhaal achter het verhaal zit.”

Vooruitdenkende pionier
“Ik was drieëntwintig jaar en nam de boerderij van mijn vader over. Toen nog met koeien en varkens, later alleen nog met varkens. In 1997 werd voor mij het jaar om de definitieve overstap te maken naar biologisch boeren. In die tijd week ik enorm af van de massa en dat was best heel spannend. Want veel Sallanders zeiden mij toen: “Je bent hartstikke gek.” En zeiden ze dit niet, dan dachten ze het veelal wel. Maar mij als gek verklaren, had wel het grote voordeel dat ik geen concurrenten hoefde te verwachtten. Ik durfde te kiezen voor biologisch, gelukkig is het goed uitgepakt en mijn zoon zet de boerderij nu voort.”

Persoonlijk vind ik dit een mooi voorbeeld van een geweldige pionier. Cor dacht ver vooruit, hij geloofde in wat hij wilde en misschien wel het allerbelangrijkste: hij had de moed om zijn eigen pad te bewandelen.

Waarom toen al biologisch?
“Wat me als kind altijd is bijgebleven, dat zijn de zogenaamde softenonkinderen. Dat waren kinderen die misvormd en soms zonder ledematen geboren werden, omdat hun moeder nietsvermoedend het middel softenon slikte tegen ochtendmisselijkheid. Dit middel bleek achteraf heel slecht te zijn. Fietste ik als kind naar school, dan kwam ik onderweg vaak een kind tegen zonder arm. Dat heeft me aan het denken gezet en het zaadje is toen geplant”.

“Deze dingen bleven me altijd bij en het zette me ook aan het denken. Want gebruik ik geen gifstoffen meer, dan weet ik later ook zeker dat ik nooit een verkeerd middel heb gebruikt. Maar ondanks mijn eigen drijfveer, had ik ook inspiratie van anderen nodig om de grote stap te maken. Want we hebben allemaal leermeesters onderweg. Van een buurman die vrijdenkt tot aan je eigen vrouw. En verschillende mensen en toevalligheden op mijn pad, zijn allemaal van invloed geweest op mijn definitieve keuze om biologisch te gaan boeren.”

Moeder Aarde
“Wat veel mensen niet weten, is dat er qua gewicht vaak net zoveel leven onder, als boven op de grond is. Zoals wormen, schimmels en bacteriën (het bodemleven). Zonder dat we het beseffen, kunnen we onze grond in één generatie verpesten, terwijl er meerdere generaties voor nodig zijn om de bodem weer gezond te krijgen. Nu ik vrijwel dagelijks in de natuur wandel, besef ik steeds meer hoe mooi de natuur is en dat we daar zuinig op moeten zijn.”

Met natuur als onderwerp gecombineerd met corona, dwalen Cor en ik heerlijk af naar Indianenstammen. Die nog een sterke band voelen met de natuur, Moeder Aarde als heilig beschouwen en er met de grootste zorg mee om gaan.

“Lezen over de natuur, de Indianenstammen, Martin Luther King, Nelson Mandela of Gandhi. Zulke dingen en mensen boeien mij enorm. Ik lees er graag over, want het intrigeert mij hoe deze mensen dachten en leefden.”

Hoe denk jij trouwens over geluk?
“Geluk en tevredenheid gaan voor mij samen. We kunnen wel continue meer gaan wensen of dat we dingen beter zouden willen, maar dat is jammer. In Nederland hebben wij bijna alles al en toch beseffen we dit vaak niet, met als gevolg dat we steeds weer iets nieuws willen. Ik heb het geluk dat ik niet altijd meer en meer hoef, ben vooral tevreden en voel me gelukkig. Waar en hoe we zelf worden opgevoed, heeft denk ik een grote invloed. Als een ouder altijd onrustig is en steeds meer wil, dan geloof ik dat je dit overbrengt aan je kinderen. Dus als ouders rust in zich hebben, gelukkig en tevreden zijn en kunnen genieten van de kleine dingen in het leven, dan brengen ze dit automatisch over op hun kinderen.”

Is er nog iets wat je anderen zou willen meegeven?
“Wees niet te bang in het leven en leef niet vanuit angst en onzekerheid. Ik geloof dat wanneer je minder materialistisch leert te zijn, je beter je gevoel kunt volgen. Kortom: volg je hart en leef je leven!”

————————

Marloe van de Worp is eigenaar van Centrum voor Geluk. Daar kunnen ouders en kinderen terecht voor individuele coaching en workshops om zich gelukkiger te voelen. Door persoonlijke groei en hoger bewustzijn zorgen voor meer (gezins)geluk!

In mijn ideale wereld hebben we aan het einde van ons leven geen spijt van wat we allemaal niet hebben gedaan. Maar kunnen we juist terugkijken op een mooi en vervuld leven!

Centrum voor Geluk
Marloe van de Worp
(Loetje aan de Lageweg)
Centrumvoorgeluk.com
info@centrumvoorgeluk.com
06 – 30 21 38 58

————————

Door Redactie